Prolog

Słoneczny jesienny dzień, a ja znowu siedzę sama na ławce. Zawsze tak siedziałam i chyba już zawsze będę siedzieć. Oni mnie nie lubią. Nie wiem dlaczego. Po prostu mnie nie lubią i tyle. Często patrzę z zazdrością na dziewczynki, które chodzą ze mną do klasy. Trzymają się w jednej dość sporej grupce. Na każdej przerwie bawią się w piaskownicy, huśtają na huśtawkach, zjeżdżają ze zjeżdżalni. Chłopcy podobnie, tylko oni zazwyczaj grają w piłkę, lub zbijaka. Tylko ja jestem sama. „I zawsze już będziesz” -dodaje moja podświadomość.

-Czemu siedzisz sama? -podniosłam głowę w górę i ujrzałam jakiegoś chłopca. To chyba ten nowy, który doszedł dzisiaj do mojej klasy. Nie zwróciłam wcześniej na niego uwagi. I tak nie było szans, aby on zainteresował się moją osobą. Pewnie teraz wysłali go moi wredni rówieśnicy z klasy. Nie mogę nazwać ich kolegami, przecież oni mnie nie lubią.

-Oni mnie nie lubią. -powtórzyłam to, o czym przed chwilą myślałam.

-Czemu? -dopytywał chłopiec. Dokładniej mu się przyjrzałam. Miał kruczo czarne włosy, brązowe oczy i ciemniejszą karnację. Wyglądał jak anioł z czarnymi skrzydłami. Bez żadnych skrupułów mogłam stwierdzić, że ja jestem tym białym aniołem. Blond włosy, niebieskie oczy i jasna karnacja. Idealnie się kontrastowałam z chłopcem, którego imienia nie znałam.

-Nie wiem. Po prostu mnie nie lubią. Twierdzą, że jestem dziwna. -przyznałam się. Coraz mniej zaczęłam podejrzewać, że ktoś go tu wysłał. Był miły. Nikt tu dla mnie nie był miły.

-Eee tam. Wcale nie jesteś dziwna. To oni są dziwni, że Cię nie lubią. Jesteś wyjątkowa. -stwierdził i usiadł na ławce obok mnie. -Jestem Zayn. -wyciągnął w moją stronę dłoń, którą niepewnie złapałam.

-Jestem Charlie. -nieśmiało uśmiechnęłam się do Zayn'a, który od razu posłał mi szeroki uśmiech.

-Chcesz, żebym był twoim przyjacielem? -spytał chłopiec.

-A ty chcesz? -odpowiedziałam mu pytaniem.

-Jasne, że chcę! -niemalże krzyknął z ekscytacji.

-To ja też chcę. -odpowiedziałam mu, a on ponownie szeroko się uśmiechnął. Śmieszyły mnie jego zęby. Miał między nimi śmieszne przerwy. Zresztą jak wiele dzieci w naszym wieku. Zayn przez całą przerwę opowiadał mi śmieszne historie. Nie obchodziło mnie to, że dziewczyny z klasy niemalże zabijają mnie wzrokiem za to, że Zayn rozmawia ze mną.

-Będziemy już przyjaciółmi na zawsze, zgoda? -bardziej stwierdził niż spytał.

-Zgoda, na zawsze. -zgodziłam się na jego propozycję.

***
-Jesteś pewien, że on to odczytał? -zaczęłam dopytywać chłopaka mojej mamy.

-Tak, dałem mu do ręki ten list. -tłumaczył mi po raz kolejny mężczyzna.

-Ale powiedziałeś, że to jest ważne? Może nie miał wcześniej czasu i nie przeczytał. -wymyślałam coraz to nowsze rozwiązania.

-Tak powiedziałem, że to jest ważne. Widocznie miał coś ważniejszego do zrobienia, niż spotkanie z tobą. -odpowiedział obojętnym tonem i wyszedł z mojej sypialni. Jeszcze przez chwilę siedziałam na parapecie i wpatrywałam się w okno. Przecież nie zignorowałby tej wiadomości! Zawsze mi powtarzał, że jestem dla niego najważniejsza! Więc, czemu nie przyszedł? Może zapomniał? Albo rzeczywiście było coś dla niego ważniejsze niż ja. Ale on mówił, że jestem najważniejsza! Czekam kolejne dziesięć minut, a go nadal nie ma. Już czekam ponad pół godziny, a go nie ma. Nigdy się nie spóźniał. Nawet minuty, a tymczasem nie ma go już od pół godziny. Rozejrzałam się po pokoju. Wyglądał tak, jakby nikt tu nigdy nie mieszkał. Był pusty.

-Charlotte! -krzyknęła moja mama z dołu. -Nie mam czasu dłużej na Ciebie czekać! Musimy już jechać!

Zrezygnowana wstałam i ostatni raz popatrzyłam na okno. Nie było go. Zawiódł mnie. Mieliśmy być przyjaciółmi na zawsze. Czy to koniec naszej przyjaźni? Zamknęłam za sobą drzwi, czując jakbym zamykała za sobą pewien etap w moim dotychczas jedenastoletnim życiu. Od teraz miałam żyć bez niego. Czy dam radę? Nie wiem.

_______________

TADAM!

Taka niespodzianka, miało być 1 czerwca, jest dzisiaj :) Za to dzisiaj nie dodałam rozdziału na More Than Famous, więc jest taka mała rekompensata. :) Nie mam pojęcia co powinnam tutaj napisać, zawsze przy prologu nie wiem co mogę powiedzieć od siebie. Prolog przedstawia przeszłość głównych bohaterów. Od razu wyjaśniam, że skoro dziś dodałam prolog, to nie znaczy, że rozdziały będą pojawiały się systematycznie często. 1 rozdział pojawi się 1 czerwca :)

I na tym kończę tą notkę. Do 1 czerwca kochani <3